30.09.1946
Powstaje Państwowe Gimnazjum Mechaniczne. Myśl założenia Gimnazjum narodziła się wiosną 1946r. na konferencji we Wrocławiu zwołanej z polecenia Ministra Oświaty przy udziale Kuratorium, Wydziału Oświaty i Kultury, Urzędu Wojewódzkiego, oraz przedstawicieli władz uprzemysłowionych Dolnego Śląska. W dwa miesiące później Minister Oświaty, zatwierdził plan powołania do życia w naszym mieście oprócz już istniejącego Państwowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego, jeszcze dwóch średnich zakładów naukowych, tj. Państwowego Gimnazjum Mechanicznego i Państwowego Gimnazjum Ogrodniczego. Z tego pierwszego miało się wyłonić w przyszłości 2 letnie Państwowe Liceum Mechaniczne. Dla nowego zakładu naukowego wyznaczono tymczasowo II piętro (12 sal) olbrzymiego gmachu szkolnego Liceum Ogólnokształcącego przy ul. J. Słowackiego. Pierwszym dyrektorem został Konrad Borucki. Początki były trudne. Należało doprowadzić zdewastowany budynek do stanu używalności, skompletować grono pedagogiczne, czasowo zapewnić uczniom praktykę produkcyjną w zakładach kolejowych.
10.10.1947
Nauka już we własnym budynku przy ul. Wojska Polskiego; powstają warsztaty mechaniczne. W drugim roku swej organizatorskiej pracy wiele energii i zapału poświęcił dyrektor Borucki żmudnym staraniom w Ministerstwie Obrony Narodowej dla uzyskania dużej posesji złożonej z dwóch gmachów i kilku budynków warsztatowych przy ul. Wojska Polskiego. Starania te przy poparciu władz miejskich i kuratora, uwieńczone zostały pomyślnym rezultatem – w październiku zajęcia szkolne rozpoczęły się we własnym budynku. Kolejnym pilnym zadaniem stało się zorganizowanie własnych warsztatów szkolnych.
10.10.1947
Nauka już we własnym budynku przy ul. Wojska Polskiego; powstają warsztaty mechaniczne. W drugim roku swej organizatorskiej pracy wiele energii i zapału poświęcił dyrektor Borucki żmudnym staraniom w Ministerstwie Obrony Narodowej dla uzyskania dużej posesji złożonej z dwóch gmachów i kilku budynków warsztatowych przy ul. Wojska Polskiego. Starania te przy poparciu władz miejskich i kuratora, uwieńczone zostały pomyślnym rezultatem – w październiku zajęcia szkolne rozpoczęły się we własnym budynku. Kolejnym pilnym zadaniem stało się zorganizowanie własnych warsztatów szkolnych.
12.10.1947
Uruchomiono stołówkę we własnej „czerwonej budzie”
25.04.1948
Stanowisko dyrektora obejmuje Konstanty Gliszczyński
1948/49
Państwowe Gimnazjum Mechaniczne, uczniowie jeżdżą do teatru do Wrocławia, organizują własne przedstawienia i akademie, adaptowanie pierwszych hal warsztatowych, zaczyna swoją działalność sklepik szkolny.
Pierwsze egzaminy uczniów klas III Państwowego Gimnazjum Mechanicznego.
27.06.1949
Pierwsze dyplomy czeladnicze dla uczniów Gimnazjum Mechanicznego.
01.09.1949
Powstaje Państwowe Gimnazjum I-go stopnia. Odwołanie dyrektora Gliszczyńskiego do Gniezna, jego funkcję obejmuje Lesław Bulsiewicz, adaptowanie pawilonu młodzieżowego (obecnej siłowni).
Na konferencji w DOSZ-u ustalono, że „od nowego roku szkolnego będą przeszkalać się przy maszynach i motorach, w kuźni i spawalni , w ślusarni i stolarni naszych warsztatów szkolnych również i dziewczęta”
21.04.1950
Zapowiedź otwarcia po wakacjach zespołu szkół: – 2-letniej ZSZ – 4-letniego Technikum Mechanicznego – 4-letniego Technikum Odlewniczego – 3-letniego Technikum Mechanicznego dla Pracujących
01.04.1953
Dyrektor Klamut odchodzi na stanowisko dyrektora DOSZ-u w Kielcach, na jego miejsce przychodzi Adam Fuchs.
Opuszczają szkołę pierwsi maturzyści, wzorowi uczniowie: J. Bibik (który podejmuje pracę w szkole), T. Stelmaszak.
1.09.1957
Powstaje 3-letnia Zasadnicza Szkoła Zawodowa, kształciła w zawodach: formierz odlewnik, modelarz, ślusarz maszynowy, ślusarz mechanik, ślusarz spawacz, ślusarz parowozowy, tokarz, operator obrabiarek skrawających, traktorzysta mechanik, krawiec, krawiec odzieży damskiej lekkiej, rolnik, mechanizacja rolnictwa, rolnik mechanizator. Rada Rodziców w porozumieniu z młodzieżą wprowadza jednolite umundurowanie.
Powołano jedną klasę o specjalności budowy silników lotniczych (studium zawodowe). W szkole zaczyna być ciasno. Coraz głośniej mówi się o budowie dużej nowej szkoły przy ul. Wojska Polskiego.
Uruchomiono 3-letnie Technikum dla absolwentów ZSZ; ZSZ dla pracujących (kierunki: handlowy, ogólnozawodowy, obuwniczy) i dział krawiecki, warsztatom przybywa wiele cennych obrabiarek i maszyn, rozbudowuje się modelarnia. Zaadaptowanie byłej hali bokserskiej na magazyny dla warsztatów szkolnych. Powstaje pierwszy prototyp wiertarki słupowej 1WS-15S.
Szkoła nosi nazwę: Technikum i Zasadnicza Szkoła Zawodowa. Rodzi się nowa specjalność – frezer. Uruchomienie rdzeniarni i odlewni aluminium. „Czerwona buda” zaczyna pękać w szwach. W jednym budynku mieści się aż 6 szkół odmiennego typu: Technikum Odlewnicze dla Absolwentów ZSZ, Zasadnicza Szkoła Zawodowa, Szkoła Przysposobienia Zawodowego, Technikum Mechaniczne dla Pracujących, Zasadnicza Szkoła Ogólnozawodowa, Szkoła Przyzakładowa ZNTK. Zajęcia dla 36 oddziałów trwają od godziny 7 do 20-tej. Inwazja dziewcząt.
Powstaje 5-letnie Technikum Mechaniczne (odlewnictwo).Krzepnie i rozwija się działalność ZHP pod opieką mgr Władysława Fedoroszyna. Zagospodarowano teren 0,75 ha, przeznaczając go pod ogród warzywny na potrzeby stołówki szkolnej, zbudowano szklarnię. Warsztatom przybyło dużo wyposażenia.
08.1963
Zostaje oddane do użytku laboratorium na potrzeby odlewni.
Powstaje Technikum Przemysłowo-Pedagogiczne dla absolwentów ZSZ (obróbka skrawaniem); do zespołu zarządzającego szkołą dołączyli z-ca dyr. d/s szkoleniowo-produkcyjnych inż Henryk Furmaniak, z-ca dyr. d/s administracji Feliks Machaj i z-ca dyr. d/s pedagogicznych w ZSZ dla Pracujących Zdzisław Kozaczyński. Wybudowanie magazynów na terenie odlewni.
Wrocławska prasa doniosła, że wykonana przez szkolne warsztaty mechaniczne prototypowa tokarka TSB-16 na wystawie ilustrującej dorobek szkół zawodowych uzyskała złoty medal. Rozpoczęto budowę kortów tenisowych i boisk sportowych.
Wmurowanie aktu erekcyjnego w fundamenty nowego gmachu szkolnego; budowę szkołę rozpoczęto 5 maja 1964 r.
Technikum Przemysłowo-Pedagogiczne (technologia odlewnictwa).
Zarząd Szkolny ZMS otrzymuje Sztandar, wybudowanie kotłowni c.o.
Uroczyste otwarcie nowej szkoły i nadanie jej imienia Marii Skłodowskiej-Curie, remont kapitalny starej szkoły z przeznaczeniem na internat.
1275 uczniów rozpoczyna naukę w nowym budynku szkolnym: – Technikum: obróbka skrawaniem, odlewnictwo, metrologia warsztatowa – Zasadnicza Szkoła Zawodowa: ślusarz, frezer, tokarz, modelarz, odlewnik – Technikum Przemysłowo-Pedagogiczne: obróbka skrawaniem, odlewnictwo – Technikum Mechaniczne dla Pracujących: obróbka skrawaniem – Państwowa Szkoła Techniczna: metrologia warsztatowa.
Powstają: w Technikum Mechanicznym: obróbka cieplna, w TPP metrologia warsztatowa, dyrektorem zostaje mgr inż. Aleksander Biedak.
Szkoła liczy 1700 uczniów, 51 oddziałów, powstaje Zasadnicza Szkoła Elektroniczna o specjalności: monter aparatury radiowej i telewizyjnej.
01.09.1970
Przemianowano TPP na Pedagogiczną Szkołę Techniczną.
02.10.1970
Otwarcie pawilonu sportowego z krytym basenem i salą gimnastyczną.
25.10.1970
Szczep Harcerski im. Szarych Szeregów otrzymuje sztandar.
01.09.1972
Ilość uczniów w szkole przekracza 2000, utwardzenie placu przy kompleksie szkoła – aula – obiekt sportowy, wizytacja PST przez KOS.
Wybudowanie pawilonu techniczno-socjalnego warsztatów.
Szkoła otrzymuje nazwę Zespół Szkół Zawodowych nr 1 im. Marii Skłodowskiej -Curie, adaptacja garaży wojskowych na hale warsztatowe, założenie sieci szkolnej telewizji dydaktycznej.
Kompleksowa wizytacja Zespołu Szkół Zawodowych.
Z inicjatywy mgr. Jerzego Szczepanika zostaje utworzona Szkolna Komenda OHP, której został komendantem.
Dyrektorem Zespołu Szkół Zawodowych nr1 im. Marii Skłodowskiej-Curie zostaje mgr inż. Marian Horbacz (absolwent szkoły), wyremontowanie ciągu hal i dobudowanie garażu dla autobusu i dwóch pomieszczeń dla rzemieślników. Pierwszy raz odbył się konkurs na najlepszego ucznia w zawodzie frezer i nieoczekiwanie najlepsza okazała się Maryla Wyglądacz.
Połączenie filii Zasadniczej Szkoły Rolniczej w Bierutowie z Zespołem Szkół Zawodowych nr 1 w Oleśnicy, wybudowanie garaży w miejsce byłej szklarni.
Połączenie Zespołu Szkół Zawodowych nr 2 w Oleśnicy z Zespołem Szkół Zawodowych nr 1, nazwa szkoły: Zespół Szkół Zawodowych Im. Marii Skłodowskiej-Curie w Oleśnicy, kompleksowa wizytacja szkoły.